എങ്ങെന്നില്ലാതെ പറന്നുപോയ
ഞാനെന്‍ നിരാശയും, വിരഹവും
നിറഞ്ഞ യൗവ്വനത്തിലൊരു നാള്‍
എന്‍ കുരുന്നു കൂട്ടുകാരൊന്നിച്ച്
മുറ്റത്തും പറമ്പിലും ഓടിച്ചാടി നടന്ന്
തുമ്പിയെ പിടിച്ചും, കല്ലെടുപ്പിച്ചും
അതിന്‍ നിര്‍വൃതിയാസ്വദിച്ച്
പാവമാം തുമ്പിയെ പിന്നെയും
വാനമാം വിശാലതയില്‍ യാത്രയാക്കി
അതിര്‍ വരമ്പുകളില്ലാത്ത
വിശ്വത്തിന്‍ പരപ്പില്‍
തുമ്പിയെ പോലൊരു നാള്‍
പറക്കുമെന്നുള്ള സ്വപ്നവുമായ്
ഞാനും ബാല്യങ്ങളും തുമ്പി തന്‍
വിദൂര സഞ്ചാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലന്ന്
കൊതിപൂണ്ടു കണ്ണുംനട്ട് നിന്നുപോയ്..!
No comments:
Post a Comment